Auteur: begeleidermetnah

Geplaatst in Blog

’t Heerlijk avondje is gekomen

Gepost op door begeleidermetnah

Even tussendoor: een warme winterherinnering..

December 1979
Mijn vader wast af. Ik mag afdrogen. Mijn zusje is met mijn moeder met de baby bezig.
Ik kijk naar mijn schoen die bij de open haard staat.
‘Hebben we nog wortels?’. Mijn vader kijkt me vragend aan.
‘Voor het paard.’ Die zal weer honger hebben vannacht. De grote wortel die ik gisteravond in mijn schoen had gedaan, was ook helemaal op vanmorgen.
Na de afwas komt mijn vader terug met een wortel. Perfect, net zo’n grote als gisteren.
‘Heb je al een brief geschreven naar de Sint?’.
‘Nee, papa. Sint weet toch alles? Ik heb wel een hele mooie tekening gemaakt.’

Een prachtige tekening voor Sint! Gemaakt door mijn nichtje Tess in december 2020
Lees verder “’t Heerlijk avondje is gekomen” →
Geplaatst in Blog

Nog even, alsjeblieft

Gepost op door begeleidermetnah

Begin deze week had ik nog een laatste contact met een aantal cliënten. Nog even bellen, terugblikken, bedanken. Mijn mailbox stroomde overweldigend vol met alleen maar liefs en goeds.
Afgelopen donderdag had ik mijn laatste dag ‘in dienst’. Helemaal corona- en MS-proof.
De hele dag door kwamen (video)berichten, telefoontjes en apps binnen van teamgenoten, de directie. Twee collega’s kwamen langs met een enorme bos bloemen en kaartjes, kadootjes die me allemaal op het lijf geschreven zijn. Supergezellig en hartverwarmend. Ik voelde me helemaal in het zonnetje gezet!

Links op de foto collega Diana; ik zit aan de andere kant van de keukentafel.
Collega Martijn heeft de foto gemaakt.
Lees verder “Nog even, alsjeblieft” →

Tip van de week

Deze keer een superleuke kledingtip, namelijk: Draag je dag!

Roodkapje draagt haar mandje met koekjes. Maar je kan Roodkapje natuurlijk ook dragen..
Detailfoto van jurkje van Elizz


Sinds ik niet meer hoef na te denken of mijn kleding wel neutraal genoeg is voor het werk (of in in ieder geval niet te afleidend en opvallend), is kijken wat ik aantrek een heerlijk begin van de dag geworden.
Ik zit voor mijn kledingkast en denk: hoe voelt het vandaag? Wat is het weerbericht, zowel bij mij als buiten? Waar heb ik zin in? Waar verlang ik naar? Hoe zou ik willen dat het was? Dan zijn er vele opties mogelijk. Niet alleen in prints, maar ook in structuur.

Lees verder “Tip van de week” →
Geplaatst in Blog

Het land van Achter de Geraniums

Gepost op door begeleidermetnah

8 uur. Even wakker worden.
Welke dag is het vandaag? Donderdag.
’s Morgens naar cliënt A en ’s middags naar H. Zo was het altijd, al jaren.

Ik schud de gedachte van me af en begin aan mijn fysio oefeningen.
Beneden wacht de kat al op me. Niet op mij, maar op het snoepje dat gaat komen. Ze kent me.
De plantjes die ik een paar weken geleden heb gestekt, doen het goed. Geraniums.
Vorig jaar kreeg ik er drie van Kas. Kon ik mooi achter zitten.. Hij kent me.
Sinds die tijd heb ik het onderhouden van de geranium tot kunst verheven.
Niet alleen De Geranium trouwens, allerlei zaden werden in potjes en bakjes met aarde gedaan, op de vensterbank. Groenten, fruit, kruiden, bloemen. Later op een soort warmhoudplaat onder een kweeklampje. Ik kon de plantjes wel omhoog kíjken. Soms leek het bijna of dat lukte..

Lees verder “Het land van Achter de Geraniums” →
Geplaatst in Blog

‘Herstel’

Gepost op door begeleidermetnah

19 februari 2019
Soezerig..ik voel nog wel pijn, maar het interesseert me niet zo. Het geeft niet..lekker wegzakken..
Misschien moet ik maar eens stoppen met die oxycodon. Ik wil beter worden.

23 februari 2019
Gisteren met Kas de straat uit gelopen. Dat ging moeizaam. Ik, die altijd de hele dag door liep. Nouja, het begin is er. De pleister over het dikke litteken in mijn hals begint eindelijk los te laten. Het ziet er shocking uit, maar niet meer zo opgezet als vorige week.
Slikken gaat traag, pijnlijk. Lastig met eten en drinken. Jammer hoor. Heb ik er zo’n zin in, krijg ik het niet weg! Het voelt rauw en kwetsbaar in mijn keel. Zo moe. Zeker een goed idee om te stoppen met oxycodon. Dit is mijn nulpunt. Het kan alleen maar beter worden!

Lees verder “‘Herstel’” →
Geplaatst in Blog

Operatie geslaagd

Gepost op door begeleidermetnah

‘Dit kan je niet menen.’ Verbijsterd kijk ik naar de papieren onderbroek die op het bed ligt. Mijn zus lacht me bijna uit. Ik pruttel wat verontwaardigd na ‘ik ben hier voor mijn nek, niet voor wat anders.’ De zuster legt me geduldig, maar onverbiddelijk uit dat het toch echt moet. Bij een narcose kan je nog van alles laten lopen…nou, okee. Ik mag ook zo’n fancy operatiehemd aan en niet te vergeten een soort losse sokken, om mijn benen een beetje warm te houden.

Lees verder “Operatie geslaagd” →
Geplaatst in Blog

Operabel

Gepost op door begeleidermetnah

Kas en ik lopen van de bushalte naar het ziekenhuis. Blij om even te kunnen lopen. Ik ben helemaal verkrampt van het lange zitten. Mijn bovenlijf voelt robot, mijn been zwalkt juist een beetje.
Na een tijdje wachten in de zachtgele wachtruimte van het ziekenhuis komt ze ons halen. Ze is jong, de neurochirurg. Rustig, klein. Het is fascinerend om mijn eigen MRI te zien.
De wervelkanaalvernauwing en de hernia zijn duidelijk te zien. Haar ogen zie ik enthousiast oplichten als ik vraag of ik er een foto van mag maken, met mijn mobiel. Leuk voor in het plakboek.
Nadat ze Kas en mij wat dingen op de MRI heeft aangewezen en uitgelegd (‘dat zijn de ligamenten’) stelt ze allemaal vragen. Als ze mijn antwoorden wat weifelend lijkt te vinden, vraagt ze op haar eigen wijze om verduidelijking: ja of nee? Meer of minder? Beter of slechter? Vervolgens is ze even stil. Ze schrijft, in een voor mij onleesbaar handschrift. Ouderwets met pen in een papieren dossier.

Lees verder “Operabel” →
Geplaatst in Blog

Ziek!

Gepost op door begeleidermetnah

Ik heb al sinds april dit jaar (2018) steeds meer last van mijn nek. Zere schouder, slapende arm, tintelende vingers en krachtverlies zijn er later bijgekomen. Blijkt een zenuwbeknelling te zijn. De oorzaak daarvan is een wervelkanaalvernauwing in mijn nek. En dàt komt weer door slijtage..hoe ik daar aan kom?!

Lees verder “Ziek!” →