Ziek!

Ik heb al sinds april dit jaar (2018) steeds meer last van mijn nek.
Zere schouder, slapende arm, tintelende vingers en krachtverlies zijn er later bijgekomen. Blijkt een zenuwbeknelling te zijn.
De oorzaak daarvan is een wervelkanaalvernauwing in mijn nek. En dàt komt weer door slijtage..hoe ik daar aan kom?!

Ik slik al een tijdje pijnstillers. Die helpen wel wat tegen de pijn, maar niet tegen de rest. Bovendien word ik er best vlak van en nog vermoeider dan ik door de pijn al ben.
Niet echt handig met werken. Cliënten zijn overgedragen aan collega’s. Die hopen net als ik, dat alles goed gaat en ik snel weer van de partij ben. Enige van wie ik echt al afscheid heb moeten nemen bij de overdracht is een man met onder andere afwijkingen in de witte stof, progressief. Daar loopt een traject met de levenseindekliniek. Hij ligt al in een hospice. Fijn om elkaar nog even te zien, elkaar nog te kunnen bedanken voor de bijzondere tijd.
Aan mijn ‘ellende’ is gelukkig wat te doen: een operatie. Normaal gesproken bestaat het beleid bij hernia-achtige klachten alleen uit pijnstilling en bewegen.
Uitzondering is de relatief jonge groep tot 50 jaar..dus ik bof! Ik kijk er naar uit.
Alles gaat nu iedere dag moeizamer. Zelfs lopen, wat ik zo’n beetje de hele dag doe. Ik ben blij dat er iets aan gedaan kan worden. In december mag ik naar de neurochirurg: zij gaat kijken hoe operabel ik ben, wat de mogelijkheden zijn.

Ik heb het werken een tijdje langer vol kunnen houden door anders te plannen, maar nu gaat het gewoon niet meer. Dus..officieel ‘ziek’ nu. Wordt vervolgd!