Welkom!

Leuk dat je mijn website bezoekt.
De blogs gaan over mij, Christine. Misschien ken je me niet.
Misschien was ik je collega, je begeleider, je klasgenoot, je docent.

Iedereen kan wel eens iets meemaken waardoor je leven ineens op zijn kop staat.
Dat is voor mij niet anders: ik was Begeleider Van en werd Begeleider Met.
De blogs beginnen bij mijn ziekmelding (vanwege een nekhernia) in 2018, toen ik nog ambulant begeleider van mensen met NAH was.
Ik kreeg te maken met een neuroloog, revalidatie, weerstand, MRI’s, onderzoeken, goed bedoelde raad, het UWV, afhankelijkheid, een WMO-keukentafelgesprek, hulpmiddelen, neuropsychologisch onderzoek, een diagnose.
Net als eerder, met het grote verschil dat het nu over mij ging.

Hoe behoud je dan het overzicht? Bij mij hielp/helpt het om te schrijven.
Daar heb ik altijd plezier in gehad, nu nog.
Een aantal jaar geleden typte ik wekelijks een gezellig berichtje naar mijn collega’s met een weerbericht en allerhande tips.
Niet allemaal even bruikbaar, maar het was even wat anders dan werk en hersenletsel.
Tot voor kort mailde ik mijn collega’s over wat ik gedurende mijn afwezigheid mee maakte. Toen wist ik nog niet dat ik na mijn ziekmelding niet meer terug zou komen. Sterker nog, dat ik nu helemaal afgekeurd zou zijn.
Nu mijn dienstverband van rechtswege ten einde loopt (twee jaar ziekte..), heb ik de tijd om eindelijk stil te staan bij wat er allemaal is gebeurd. Wat er nú gebeurt.
Een blog is dan ideaal.
Het helpt me om te ordenen, in te zoomen; het dwingt me om bij het onderwerp te blijven; het geeft me de gelegenheid iedere gebeurtenis nog eens te bekijken, te voelen.
Ik schrijf niet meer om mensen op de hoogte te houden.
Wel om mijn verhaal te vertellen, mijn gedachten en waarnemingen te delen. Wie zitten daar op te wachten?
Misschien alleen mijn familie en vrienden. Misschien ieder ander, begeleider of niet, die zich wel eens heeft afgevraagd: wat nou als míj dit zou overkomen?

Je bent van harte welkom om een kijkje te nemen in mijn innerlijke keuken.

Misschien kende je me. Dan weet je me nu weer te vinden.

Groetjes van Christine
Vrijdag 13 november 2020

Recente berichten

Toekomstbestendig

Waar wil je zijn over 2 jaar? Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid.Misschien ben ik niet zo slim. Het is in ieder geval een vraag die ik mezelf nooit stel. Voordat ik de diagnose PPMS kreeg, leefde ik al met de dag. Als ik ergens had willen zijn, was ik daar wel geweest.…

Afscheid van de kat

Zijdelings kwam ze wel eens langs in mijn blogs: Sifra, de kat.Een paar weken geleden moest ik afscheid van haar nemen.Het went nooit. Vooraf: afscheid van Tjerk, juli 2015De tranen stromen over mijn wangen terwijl ik kater Tjerk in een handdoek vast houd. Hij had nog de hele dag in een mandje op de bank…

Voorjaarskoorts met een dekentje

De dagen worden langer, de zon laat zich vaker zien, alles groeit en bloeit, vogels vliegen af en aan..het is lente!

Krijg nieuwe content direct in je mailbox.