Een koninklijke dag

Over een paar dagen is het Koningsdag.
Online wordt er van alles georganiseerd, van digitale kleedjesmarkten tot virtuele feesten en borrels.
Zou Willem-Alexander daar een kijkje nemen? Ik heb geen idee wat zijn idee van een feestje is.
Samen met zijn vrouw en dochters zal hij de High Tech Campus in Eindhoven bezoeken.
Hij zal ook vast nog even van achter het scherm zijn onderdanen begroeten.
En wuiven, uiteraard. Dat vind ik zó koninklijk.

Koninginnedag, ergens in de jaren ’90

Nog een beetje brak van de afgelopen nacht, staan we op een plein op een vrijmarkt in een middelgrote stad.
Een man stopt al voor de derde keer bij onze kraam.
Weer wijst hij naar het aardewerken theepotje, met bloemen erop.
‘Voor u een gulden, meneer.’
‘Een gulden? Daarnet was-ie nog vijftig cent!’
‘Ah, u wist het dus nog. Nu een gulden, dus.’
De man kijkt mij wat misprijzend aan. ‘Een kwartje.’
‘Pardon?? Een kwartje? Voor een kwartje gooi ik ‘m stuk!’
Het angstaanjagende vioolgezaag van het vertederende jongetje naast ons, overstemt het gesputter van de man.

De schamele opbrengst wordt diezelfde middag nog vrolijk verbrast.
De sfeer is geweldig: allemaal blije mensen, op iedere straathoek duikt een bandje op.
De zon schijnt, dorst wordt rijkelijk weggespoeld, er wordt gezongen en gesprongen.
Ik voel me gelukkig èn een beetje verbrand.
Mijn zwart omrande ogen zijn enigszins bloeddoorlopen.
Mascara zit op mijn wangen, mijn t-shirt is nat van zweet en bier. Denk ik. Ruik ik.
De dame die naast me lachend mee loopt te springen, ziet er net zo uit.
De tulpen op haar zelfgeknutselde hoedje hangen er wat verlept bij.
Geeft allemaal niet, het is feest!!

Werken op Koninginnedag, ergens in de jaren (200)0

Terwijl de koninklijke familie koekhapte, zak liep of met wc-potten gooide en andere landgenoten zich feestend (of voetje voor voetje schuifelend vanwege de drukte) vol lieten lopen, was ik aan het werk: begeleiden van mensen met een verstandelijke beperking op een statig landgoed bij een grote instelling.

Veel bewoners zijn best in voor een uitbundig, spetterend feest.
Op de woningen waar ik werkte, was dat bijna niet het geval.
Dan lijkt Koninginnedag op het eerste oog op een dag als alle andere.

Om stipt zeven uur ’s morgens loopt de koffie door en geef ik een aantal bewoners hun medicatie.
Dan begint de grootste en belangrijkste klus: iedereen wordt geholpen met wakker worden, douchen en aankleden, ontbijt wordt klaargezet of geserveerd, tanden worden gepoetst, haren worden gestyled.
Vandaag kan meer aandacht aan worden besteed aan lekker eten en uiterlijk vertoon.
Dus worden er taarten gebakken, hapjes en salades gemaakt, croissantjes in de oven gezet, eitjes gekookt.
Bij deze en gene worden nagels gelakt, haren geverfd, snorren en (bakke)baarden getrimd, luchtjes op – en sieraden omgedaan.
En dan gaan we over tot het dagrogramma.

Met degenen die willen, gaan we naar het dorp.
Een enkeling wil zich daarna nog onderdompelen in het oranje gevoel, met oranje kleding, schmink, pruik, boa, hoedje, vlaggen en zonnebril, oranje eten en drinken.
Die gaat naar DE party-hotspot op het terrein: het multifunctionele gebouw naast de kinderboerderij. Als hij er naar toe gaat, wuift hij lachend naar me. Dat hebben we goefend.

Zo is ieder op zijn eigen manier blij. De één met de regelmaat, de ander met de extra oranje hapjes, weer een ander met zijn outfit en nog weer een ander om de overzichtelijke gezelligheid van het samen proberen te lopen (‘schrijden!) en praten (‘spréken!’) als een koningin, het zingen van het Wilhelmus.

Aan het einde van mijn dienst breng ik een kopje thee met een oranje tompouce bij een jonge vrouw. ‘Goed.’, zegt ze.
Hier is het stil, maar toch hangt er een soort oranje blijheid. Het zit ‘m in de details.
Voor haar ligt een puzzel van duizend stukjes met een afbeelding van Willem en Maxima.
Maxima heeft ze al bijna klaar.
Ze heeft de televisie aan, het geluid uit. Dat is druk genoeg.
Ze is bijna altijd gespannen op anders-dan-anders-dagen.
‘Enthousiasmeren’ heeft al tot diverse bijt- en schopincidenten geleid.
Zij is meer van de rust en ‘doe maar gewoon’.
De oranje tompouce wordt vakkundig weggesnoept: eerst een hap van de onderste bladerdeeg met room, dan een hap van de bovenste bladerdeeg met glazuur.
Met haar gelakte nagels houdt ze het kopje vast en nipt van de thee, met haar pink omhoog.
Heel koninklijk.


Mijn Koningsdag 2021

Ik denk dat mijn Koningsdag dit jaar ogenschijnlijk een dag wordt als alle andere.
Een klein, maar fijn feestje dus. Met een oranje touch.
Misschien ga ik wat bakken. Worteltjestaart ofzo.
Misschien doe ik mijn oefeningen op het ritme van een vrolijk liedje dat ik in mijn hoofd heb.
Misschien zing ik hardop mee.
Misschien zaai ik nog wat oranje bloemen.
Misschien draag ik mijn ring met oranje zonnesteen.
Misschien trek ik een oranje shirt aan. Niet om Koningsdag, maar omdat ik het een fijn shirt vind.
Misschien lees ik nog wat Eppo’s. Gewoon, omdat ik daar zin in heb.
En als ik buiten loop, ga ik wuiven.